Op een dag liep de 40- jarige Franz Kafka (1883-1924) waarvan bekend is dat hij nooit getrouwd is geweest en geen kinderen had, door een park in Berlijn toen hij een meisje zag huilen omdat ze haar pop kwijt was. Haar favoriete pop zelfs. Samen gingen ze zoeken naar de pop, helaas zonder succes. Kafka vroeg aan het meisje of ze de volgende dag terug wilde komen zodat ze samen verder konden zoeken naar de pop.
De volgende dag, toen ze de pop nog niet hadden gevonden, gaf Kafka een brief, “geschreven” door de pop die zei: “Huil niet alsjeblieft, ik ben op reis gegaan om de wereld te ontdekken. Ik schrijf je gauw weer om je al mijn avonturen te vertellen!”
Een mooi verhaal begon tot dat Kafka overleed.
Iedere keer dat ze elkaar ontmoetten, las Kafka haar de brief voor die ze kreeg van haar pop, die schreef over de avonturen die de pop beleefde. Het meisje vond de verhalen geweldig!
Uiteindelijk kwam de pop terug (Kafka had een nieuwe gekocht) en het meisje zei dat het niet dezelfde pop was. Kafka las haar opnieuw een “geschreven” letter voor waarin de pop schreef dat al haar reizen haar hadden veranderd. Het meisje was dolgelukkig om haar pop weer te zien. Ze knuffelde het stevig en nam het mee naar haar huis.
Een jaar later overleed Kafka.
Jaren later, inmiddels was het meisje een volwassen vrouw, vond ze een briefje in de pop. Geschreven door Kafka:
“Alles waar je van houdt, kan verdwijnen maar uiteindelijk komt de liefde terug in een andere vorm. Omarm de veranderingen, het is onvermijdbaar voor onze groei. Samen kunnen we pijn omzetten in verwondering en liefde, maar het is aan ons om bewust die verbinding te creëren